Η οστεοχόνδρωση είναι μια εκφυλιστική-δυστροφική βλάβη του μυοσκελετικού συστήματος κατά την οποία οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι, ο αρθρικός χόνδρος, οι σύνδεσμοι και άλλες δομές της σπονδυλικής στήλης παραμορφώνονται και αραιώνονται.
Αιτίες της νόσου
Η οστεοχόνδρωση είναι μια πολυπαραγοντική παθολογία. Η ανάπτυξή τους απαιτεί ένα σύμπλεγμα εξωτερικών (εξωγενών) και εσωτερικών (ενδογενών) παραγόντων.
Οι εξωτερικές αιτίες που προκαλούν οστεοχόνδρωση περιλαμβάνουν:
- υπερβολικό φορτίο στο μυοσκελετικό σύστημα, σωματική εργασία, διάφοροι επαγγελματικοί κίνδυνοι.
- μηχανικοί τραυματισμοί στη σπονδυλική στήλη.
- σωματική αδράνεια?
- αιχμηρές στροφές του σώματος.
- τακτικές επαναλαμβανόμενες κινήσεις (π. χ. μεταφορά μιας τσάντας στον ίδιο ώμο, κλίση του κεφαλιού στο πλάι, κ. λπ. )
- κοιμηθείτε σε ένα μαλακό στρώμα.
- απότομος τερματισμός της προπόνησης από επαγγελματίες αθλητές.
- κλιματικά χαρακτηριστικά (υψηλή υγρασία σε σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες).
Οι ενδογενείς παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη της οστεοχονδρωσίας περιλαμβάνουν:
- Ευσαρκία;
- μεγάλο;
- αλλαγές στάσης?
- ανωμαλίες της σπονδυλικής στήλης?
- Ασθένειες των κάτω άκρων (πλατυποδία, αρθρώσεις).
- αυτοάνοσες βλάβες του χόνδρινου ιστού.
- μεταβολικές διαταραχές?
- Πολλαπλές γεννήσεις, πολύδυμες εγκυμοσύνες.
- κληρονομική προδιάθεση.
Η νόσος είναι πιο συχνή σε άτομα άνω των 35 ετών, αλλά διαγιγνώσκεται και σε νεότερα άτομα.
Τύποι οστεοχονδρωσίας
Στη νευρολογική πρακτική, η οστεοχόνδρωση ταξινομείται ως εξής:
Ανάλογα με τον εντοπισμό της παθολογικής διαδικασίας:
- αυχένιος;
- Στήθος;
- οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης?
- συνδυασμένα (επηρεάζει πολλά μέρη της σπονδυλικής στήλης).
Ανάλογα με τη σοβαρότητα των εκδηλώσεων:
- Στάδιο Ι - σχηματίζονται μικροδάκρυα στον ινώδη περιοδικό δακτύλιο, υπάρχει μετατόπιση του πολφικού πυρήνα (μια πλαστική δομή που δίνει στον μεσοσπονδύλιο δίσκο ιδιότητες απορρόφησης κραδασμών). Δεν υπάρχουν ακτινολογικές αλλαγές, αλλά το άτομο αισθάνεται πόνο στην πληγείσα περιοχή.
- Στάδιο II - καταστροφή του πολφικού πυρήνα, μείωση του ύψους του δίσκου, υποτροφία του ινώδους δακτυλίου, καθιστώντας την άρθρωση ασταθή. Το σύνδρομο πόνου γίνεται πιο έντονο, είναι πιθανά τσιμπημένα νεύρα, προεξοχές και υπεξαρθρώσεις των σπονδύλων. Τα σημάδια της ασθένειας μπορούν να φανούν στις ακτινογραφίες.
- Στάδιο III – ρήξη μεσοσπονδύλιου δίσκου, σχηματισμός κήλης από τον πολφικό πυρήνα. Αυτό το στάδιο χαρακτηρίζεται από έντονο πόνο, διάφορα νευρολογικά συμπτώματα, οίδημα και φλεγμονή.
- Στάδιο IV - συμμετοχή των γύρω ιστών στην παθολογική διαδικασία. η πληγείσα περιοχή της σπονδυλικής στήλης μπορεί να ακινητοποιηθεί πλήρως.
Σε σοβαρά στάδια της νόσου, μερικές φορές οι κλινικές εκδηλώσεις μειώνονται. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι ο οστικός ιστός αρχίζει να αναπτύσσεται μεταξύ των σπονδύλων, συνδέοντας τους δύο σπονδύλους μεταξύ τους.
Συμπτώματα οστεοχονδρωσίας
Τα κύρια συμπτώματα της νόσου είναι ο πόνος, η περιορισμένη κινητικότητα και η κακή στάση του σώματος. Τα χαρακτηριστικά των συμπτωμάτων εξαρτώνται από την περιοχή της βλάβης της σπονδυλικής στήλης.
Σημάδια αυχενικής οστεοχόνδρωσης:
- επίμονος ή παροξυσμικός πόνος, π. χ. Β. μια βελονιά στο λαιμό που επιδεινώνεται από την κίνηση.
- Μυρμήγκιασμα, κάψιμο στο λαιμό, στα άκρα των δακτύλων ως αποτέλεσμα της συμπίεσης των νευρικών ριζών.
- Ένταση στους μύες του λαιμού, πόνος κατά την ψηλάφηση.
- Ζαλάδες, πονοκέφαλοι, εμβοές, εμφάνιση «κολυμβητών» μπροστά στα μάτια λόγω κυκλοφορικών διαταραχών λόγω συμπίεσης αιμοφόρων αγγείων.
- Αδυναμία των μυών του ώμου και του λαιμού.
Σημάδια θωρακικής οστεοχόνδρωσης:
- περιοδικός μαχαιρώδης πόνος στο στήθος που ακτινοβολεί στην υποπλάτια και τη μασχαλιαία περιοχή.
- αίσθημα ακαμψίας πίσω από το στέρνο.
- δύσπνοια?
- μερική απώλεια αφής.
Σημάδια οσφυϊκής οστεοχόνδρωσης:
- έντονος πόνος στο κάτω μέρος της πλάτης, λόγω του οποίου είναι αδύνατο να ισιώσετε την πλάτη.
- Πόνος στο ιερό οστό, στη βουβωνική χώρα και στα κάτω άκρα.
- Ψυχρότητα, μυρμήγκιασμα, αίσθημα «σέρνεται» στα πόδια.
- μυϊκή αδυναμία στα κάτω άκρα.
- Διαταραχές του ουροποιητικού συστήματος, σεξουαλική δυσλειτουργία.
Μπορεί να υπάρξει μείωση των αντανακλαστικών στο κάτω μισό του σώματος και απώλεια ευαισθησίας.
Πιθανές επιπλοκές
Χωρίς την κατάλληλη θεραπεία, οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι σταδιακά λεπταίνουν και οι σπόνδυλοι φθείρονται. Οι κύριες επιπλοκές της οστεοχονδρωσίας συνδέονται με αυτό. Αυτό περιλαμβάνει:
- οσφυϊκή μοίρα (οξύς, διαπεραστικός πόνος στην οσφυϊκή περιοχή).
- σπονδύλωση (καταστροφή των σπονδύλων).
- καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης?
- εγκεφαλικό επεισόδιο του νωτιαίου μυελού?
- στένωση σπονδυλικού σωλήνα;
- περιορισμένη κινητικότητα, σπασμοί, διάφορες πάρεση και παράλυση.
- αναπνευστικά προβλήματα?
- Ασθένειες των πυελικών οργάνων.
Επιπλέον, η οστεοχόνδρωση μπορεί να γίνει έναυσμα για σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, καθώς ο ασθενής νιώθει συνεχώς έντονο πόνο.
Διάγνωση οστεοχονδρωσίας
Στα πρώτα συμπτώματα, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν νευρολόγο ή ορθοπεδικό. Κατά την αρχική διαβούλευση, ο γιατρός ρωτά τον ασθενή για παράπονα, διευκρινίζει πότε εμφανίστηκαν τα πρώτα σημάδια της νόσου, τον τύπο τους και άλλα χαρακτηριστικά. Στη συνέχεια διενεργεί εξέταση στην οποία αξιολογεί τη στάση του ασθενούς, τον μυϊκό τόνο, το εύρος κίνησης των άκρων και των μεσοσπονδύλιων αρθρώσεων. Ο γιατρός πραγματοποιεί επίσης διάφορες εξετάσεις για να ελέγξει την ευαισθησία των ιστών, τα αντανακλαστικά και την κατάσταση της αιθουσαίας συσκευής.
Για να επιβεβαιώσει τη διάγνωση και να αποσαφηνίσει τα χαρακτηριστικά της παθολογικής διαδικασίας, ένας νευρολόγος μπορεί να συνταγογραφήσει μεθόδους οργανικής έρευνας όπως:
- Ακτινογραφία του προσβεβλημένου τμήματος της σπονδυλικής στήλης.
- τομογραφία (μαγνητικός συντονισμός ή υπολογιστής).
- Δισκογραφία (διαδικασία ακτίνων Χ κατά την οποία εγχέεται σκιαγραφική ουσία στην κοιλότητα των μεσοσπονδύλιων δίσκων).
- Μυελογραφία (Μελέτη Rg των οδών του εγκεφαλονωτιαίου υγρού του νωτιαίου μυελού χρησιμοποιώντας την εισαγωγή σκιαγραφικού παράγοντα στον υπαραχνοειδή χώρο).
- Φλεβοσπονδυλογραφία (αντιστραδιογραφία των σπονδυλικών φλεβικών πλέξεων, στην οποία το σκιαγραφικό μέσο εγχέεται στην ακανθώδη απόφυση του σπονδύλου).
- Υπερηχογράφημα των σπονδυλικών αρτηριών.
Ο γιατρός καθορίζει το απαιτούμενο εύρος των διαγνωστικών μέτρων λαμβάνοντας υπόψη τη συγκεκριμένη κλινική κατάσταση. Αφού λάβει τα αποτελέσματα της μελέτης, ο γιατρός κάνει ακριβή διάγνωση και επιλέγει τη βέλτιστη θεραπεία.
Πώς αντιμετωπίζεται η οστεοχονδρωσία;
Στόχος της θεραπείας είναι η εξάλειψη του πόνου, η αποκατάσταση των λειτουργιών των ριζών της σπονδυλικής στήλης και η πρόληψη περαιτέρω εξέλιξης δυστροφικών αλλαγών στη σπονδυλική στήλη. Για το σκοπό αυτό, πραγματοποιείται σύνθετη θεραπεία, η οποία περιλαμβάνει τη λήψη φαρμάκων και διάφορες μεθόδους επηρεασμού του μυοσκελετικού συστήματος.
Οι ακόλουθες ομάδες φαρμάκων μπορούν να συνταγογραφηθούν ως μέρος της φαρμακευτικής θεραπείας:
- μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα για την ανακούφιση του πόνου και της φλεγμονής.
- αγγειακά φάρμακα για τη βελτίωση της παροχής αίματος στη σπονδυλική στήλη.
- μυοχαλαρωτικά για την ανακούφιση της μυϊκής έντασης.
- Χονδροπροστατευτικά για τη βελτίωση της διατροφής και την ενίσχυση των μεσοσπονδύλιων δίσκων.
- κορτικοστεροειδή για την ανακούφιση της φλεγμονής λόγω συμπίεσης των νευρικών απολήξεων.
- Βιταμίνες Β για τη βελτίωση της αγωγιμότητας των νεύρων.
- παρασπονδυλικοί αποκλεισμοί με τοπικά αναισθητικά για την ανακούφιση του οξέος πόνου.
Ακόμη και για την οστεοχόνδρωση εκτός του οξέος σταδίου, χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες μέθοδοι θεραπείας:
- Φυσικοθεραπεία - με στόχο την ανακούφιση των συμπτωμάτων της νόσου και την αύξηση της αποτελεσματικότητας της φαρμακευτικής θεραπείας (συνταγογραφούνται συχνότερα υπέρηχοι, ρεύματα χαμηλής συχνότητας, μαγνήτες).
- θεραπευτικό μασάζ, θεραπεία άσκησης.
- εγχειρίδιο, ρεφλεξολογία?
- Έλξη – Hardware έλξη της σπονδυλικής στήλης για την ομοιόμορφη κατανομή των σπονδύλων σε όλο το μήκος της σπονδυλικής στήλης.
Σε περίπλοκες και προχωρημένες μορφές οστεοχονδρωσίας, μπορεί να ενδείκνυται χειρουργική θεραπεία (π. χ. μερική ή πλήρης αφαίρεση μεσοσπονδύλιου δίσκου, σπονδυλικού τόξου ή ολόκληρης της άρθρωσης κ. λπ. ).
Προληπτικά μέτρα
Ο κύριος τρόπος για την πρόληψη της ανάπτυξης της οστεοχόνδρωσης είναι η διατήρηση ενός ενεργού τρόπου ζωής. Οι νευρολόγοι και οι ορθοπεδικοί συνιστούν τακτικό περπάτημα, κολύμπι και πρωινές ασκήσεις. Είναι εξίσου σημαντικό να διατηρείτε τη σωστή στάση του σώματος, να κατανέμετε ομοιόμορφα το φορτίο και να αποφεύγετε την υπερβολική σωματική καταπόνηση.
Άλλες μέθοδοι πρόληψης της οστεοχόνδρωσης περιλαμβάνουν:
- φορέστε άνετα, εφαρμοστά παπούτσια.
- χρήση ορθοπεδικού στρώματος και μαξιλαριού.
- ισορροπημένη διατροφή με επαρκείς βιταμίνες.
- εκτέλεση ασκήσεων για την ενίσχυση των μυών της πλάτης.
- Έλεγχος σωματικού βάρους.
Επιπλέον, είναι απαραίτητο να υποβάλλονται σε τακτικές προληπτικές εξετάσεις και να αντιμετωπίζονται έγκαιρα οι εντοπισμένες διαταραχές. Και όταν εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια της νόσου, θα πρέπει να κλείσετε ραντεβού με τον γιατρό.
Σε μια σύγχρονη κλινική μπορείτε να λάβετε συμβουλές από έναν έμπειρο νευρολόγο ή ορθοπεδικό. Μην τσιγκουνεύεστε την υγεία σας, επικοινωνήστε μόνο με πραγματικούς επαγγελματίες.